– Kor blei det av Mari?

Det er herleg når poetar tør å veksle mellom det sakrale og vanskeleg, det lyse og lette. Då er kanskje blomar og planter eit godt verkemiddel.
Vikse Kallåk har gjort det før i fleire utgjevingar, – nemleg det kunststykke det er å gjere det vanskelege litt enklare gjennom vers og rim.
Så når ho lurer på kor det blei av Mari, ho i klassen over, så er det mange som kjenner seg att i si «Mari», ho som verda stod og venta på, men som likevel aldri fann fram.
I boka «Blomar eg har møtt» nyttar Vikse Kallåk seg av blomar i alle fargar og nyansar som tittel på korte og litt lengre vers om livets mange underfundige spørsmål. Ho gir ikkje svar, men utfordrar lesaren til å undrast saman med henne. Det er leikent, men det er også eit kunststykke å ikkje gå seg vill i ugras og nødrim. Det klarar ho å unngå, mest fordi dette er folkeleg, og historia som blir fortalt i dikta er så gjenkjennande for så mange.
Lise-Marte Vikse Kallåk har møtt på mange i eit levd liv. Personar, sjølvsagt, men også smakar, fargar og opplevingar. Alt dette skapar blømande minner ho på fortreffelegvis har klart å samle i det som er folkelege dikt mellom to permar.
– Kor var du då Brå brakk staven, spør ho plutseleg på side 40, før ho på neste side tar oss med ned bakken i hockey og lar deg bløme fritt på afterski og vere både fargerik og midtpunkt før du som ein frøkapsel svevar og ventar på neste sommar. Det heile er ei reise i fem akter, og dette eksempelet er eit symbol på det leikne i nokre av dikta til Vikse Kallåk.
Boka er delt i fleire kapittel, og det er mogleg dei delane har ei djupare meining enn det underteikna klarer å fange opp.
Det stenger ikkje for gleda med å bla fram og tilbake i boka på 63 sider, men det gir deg stadig nye opplevingar.
Ikkje uventa dukkar det sjølvsagt opp eit minneord. Blomar og døden speler liksom på lag, og mange sitt liv kan illustrerast med ein blome. «Liljekonvall» er ein slik blome.

«Ho var ei lilje
Den lange halsen
Det lyse håret…

Ho var ei elska kvinne
Ho var ei elska mor

Ho gjekk bort ein dag i mai
Nokon såg henne i ei skråning
Lyse giftig»

Så lett, så vanskeleg – amen. Det kjem dikt-samlingar jamleg til vår redaksjon. Ein blir ofte glad for at dette framleis samlar folk. Vikse Kallåk presenterer boka på scena i kveld og sjansen er stor for at ho også dukkar opp i Tysvær etter kvart.
Det står i tekstar me har fått at fleire har gleda seg til å komme seg ut i skogen igjen og nyte alle desse blomane.

Boka med tittelen «Blomar eg har møtt» kan tolkast på mange måtar. Eg blei glad og det er ein viktig ting, spesielt nå når me ser fram til lysare tider og solskin i bakkane.

Alf-Einar Kvalavåg